θνητοδοξία

η

φιλοσοφική θεωρία που δέχεται την παντελή θνητότητα τού ανθρώπου, δηλ. την ανυπαρξία ψυχής μετά θάνατον, αλλ. θανατοκρατία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θνητός + -δοξία (< -δοξος < δόξα), πρβλ. ετερο-δοξία, φιλο-δοξία].